Het Orentoilet

Het toilet is een oase van rust.
Je trekt de deurAchter je dicht en de stilte is hoorbaar aanwezig.
Niemand  kan je zien en niemand  kan je horen.

Niets is minder  waar  in het oren toilet.
Bij het openen van de deur ben je omringd door  oren.
Van vloer tot plafond op alle wanden zie je oren.

Zouden ze naar je luisteren?  Van wie zijn  die oren?
De oren spelen met je. Ze overspoelen je.

Ik zie mezelf! Spiegels kijken je brutaal aan. Alle oren zijn op je gericht. Wat je ook zegt of doet,
mijn oren horen alles en de spiegels registreren elke beweging.

Ik hoor stemmen. Praten ze over mij?
Kan ik dan nergens meer rustig zitten?

Jezelf  verbergen, de verborgen oren, de verborgen camera"s en de verborgen mensen
achter de muren/plafond. Jezelf bloot (moeten) geven en je hier al dan niet prettig bij voelen.

Eigenlijk jezelf zijn/blijven ondanks wat er om je heen gebeurt en daar tevreden over zijn,
dat is de uitdaging.
De prikkels opvangen en daar weer je eigen dingen mee doen.

Anja Sijben.